แรดชวา

แรดชวา ( แรด sondaicus ) ยังเป็นที่รู้จักในฐานะSunda แรดหรือน้อยกว่าแรดหนึ่งมีเขาเป็นสมาชิกที่หายากมากของครอบครัวRhinocerotidaeและเป็นหนึ่งในห้าที่ยังหลงเหลืออยู่แรด มันเป็นของสกุลเดียวกันกับแรดอินเดียและมีโมเสคที่คล้ายกันผิวเหมือนเกราะ แต่ที่ 3.1–3.2 เมตร (10–10 ฟุต) และยาว 1.4–1.7 เมตร (4.6–5.6 ฟุต) สูง มีขนาดเล็กกว่า (มีขนาดใกล้เคียงกับแรดดำของสกุลDicerosมากที่สุด) มันมักจะสั้นกว่า 25 ซม. (9.8 นิ้ว) และมีขนาดเล็กกว่าแรดชนิดอื่น มีเพียงเพศผู้เท่านั้นที่มีเขา; ตัวเมียขาดทั้งตัว เมื่อแรดเอเชียแพร่หลายมากที่สุดแรดชวามีตั้งแต่เกาะชวาและสุมาตราทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอินเดียและจีน เป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งมีเพียงหนึ่งในประชากรที่รู้จักกันในป่าและไม่มีบุคคลที่ถูกจองจำ มันอาจจะเป็นเลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ที่หายากที่สุดในโลก ,  : 21มีประชากรน้อยที่สุดเท่าที่ 58-61

สนับสนุนบทความโดย Pussy888thai

ในอุทยานแห่งชาติอูจุงกูลนที่ปลายด้านตะวันตกของเกาะชวาในอินโดนีเซีย ประชากรแรดชวาในอุทยานแห่งชาติ Cat Tienของเวียดนามประกาศว่าสูญพันธุ์ในปี 2554ความเสื่อมโทรมของชาวเกาะชวาแรดมีสาเหตุมาจากการรุกล้ำหลักสำหรับแตรของพวกเขาซึ่งมีมูลค่าสูงในยาจีนโบราณน่าเอ็นดูมากที่สุดเท่าที่สหรัฐ $ 30,000 ต่อกิโลกรัมในตลาดสีดำ : 31เมื่อการปรากฏตัวของชาวยุโรปในช่วงนั้นเพิ่มขึ้น การสูญเสียที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผลมาจากสงครามเช่นสงครามเวียดนามในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็มีส่วนทำให้การขยายพันธุ์ลดลงและขัดขวางการฟื้นตัว [8]ช่วงที่เหลืออยู่ภายในพื้นที่คุ้มครองระดับประเทศแต่แรดยังคงมีความเสี่ยงจากการลอบล่าสัตว์โรคและการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมที่นำไปสู่ภาวะซึมเศร้า inbreeding

แรดชวาสามารถมีชีวิตอยู่ในป่าได้ประมาณ 30-45 ปี ในอดีตเคยเป็นป่าฝนที่ราบลุ่มทุ่งหญ้าเปียกชื้นและที่ราบน้ำท่วมถึงขนาดใหญ่ ส่วนใหญ่จะเป็นสันโดษยกเว้นการเกี้ยวพาราสีและการเลี้ยงลูก - แม้ว่าบางกลุ่มอาจรวมตัวกันใกล้กับวอลล์ นอกเหนือจากมนุษย์แล้วผู้ใหญ่ก็ไม่มีสัตว์กินเนื้อเป็นอาหาร แรดชวามักจะหลีกเลี่ยงมนุษย์ นักวิทยาศาสตร์และนักอนุรักษ์ไม่ค่อยศึกษาสัตว์โดยตรงเนื่องจากหายากมากและอันตรายจากการรบกวนสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ชนิดนี้ นักวิจัยพึ่งพากล้องกับดักและตัวอย่างอุจจาระเพื่อวัดสุขภาพและพฤติกรรม ดังนั้นแรดชวาจึงศึกษาน้อยที่สุดของแรดทุกชนิด แรดตัวเต็มวัยสองตัวพร้อมน่องของพวกเขาถ่ายทำในวิดีโอที่เปิดตัวเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2554 โดยWWFและการอุทยานแห่งชาติของอินโดนีเซียซึ่งพิสูจน์แล้วว่ามันยังคงผสมพันธุ์อยู่ในป่า [9]ในเดือนเมษายน 2012, หน่วยงานอุทยานแห่งชาติออกวิดีโอแสดงแรดชวาส่วนตัว 35 รายการรวมถึงคู่แม่ / ลูกหลานและผู้ใหญ่ที่ติดพัน [10]มีเพียง 58 ถึง 68 คนที่เหลืออยู่ในป่าและไม่มีใครถูกจองจำหลังจากการตายของแรดตัวผู้ชื่อแซมซั่น แซมซั่นเสียชีวิตในเดือนเมษายน 2018 เมื่ออายุ 30 ปีอายุน้อยกว่าอายุการใช้งานปกติของสปีชีส์ 50 ถึง 60 ปีดังนั้นการตรวจดีเอ็นเอจึงดำเนินการเพื่อค้นหาสาเหตุการตายรวมถึงความเป็นไปได้ของการผสมพันธุ์