การพัฒนาปลาหมึกแวมไพร์

การพัฒนาปลาหมึกแวมไพร์

 การพัฒนาชำแหละผู้ใหญ่ (กลาง) และตัวอย่างที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เกี่ยวกับออนโทจีนีของแวมไพร์แวมไพร์ การพัฒนาของพวกเขาดำเนินไปในสามรูปแบบสัณฐานวิทยา: สัตว์เล็กมากที่มีครีบคู่เดียวรูปแบบกลางมีสองคู่และรูปแบบที่เป็นผู้ใหญ่อีกครั้งมีหนึ่ง ในช่วงแรกและระยะกลางของการพัฒนาครีบคู่หนึ่งตั้งอยู่ใกล้กับดวงตา ในขณะที่สัตว์พัฒนาคู่นี้จะค่อยๆหายไปเมื่ออีกคู่พัฒนา เมื่อสัตว์เติบโตและพื้นที่ผิวต่อปริมาตรลดลงครีบจะถูกปรับขนาดและเปลี่ยนตำแหน่งเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการเดินสูงสุด ในขณะที่ตัวขับเคลื่อนรุ่นเยาว์นั้นขับเคลื่อนตัวเองเป็นหลักโดยการขับเคลื่อนด้วยไอพ่น แต่ผู้ใหญ่ที่เป็นผู้ใหญ่จะพบว่าครีบของพวกมันเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด ลักษณะเฉพาะที่เป็นเอกลักษณ์นี้ทำให้เกิดความสับสนในอดีตโดยมีรูปแบบที่แตกต่างกันซึ่งระบุว่าเป็นหลายสายพันธุ์ในตระกูลที่แตกต่างกัน

 หากสมมติฐานอาจถูกดึงออกมาจากความรู้ของปลาหมึกทะเลลึกอื่น ๆ ปลาหมึกแวมไพร์น่าจะแพร่พันธุ์ช้าโดยวิธีการของไข่ขนาดใหญ่จำนวนน้อย การเจริญเติบโตช้าเนื่องจากสารอาหารไม่อุดมสมบูรณ์ที่ความลึกของสัตว์ ความกว้างใหญ่ไพศาลของถิ่นที่อยู่และประชากรที่กระจัดกระจายทำให้การค้นพบนี้เป็นเหตุการณ์ที่บังเอิญ ตัวเมียอาจเก็บสเปิร์มโอโฟนที่ปลูกด้วยวิธีไฮดรอลิกของผู้ชาย( ถุงสเปิร์มทรงกระบอกเรียวของสเปิร์ม ) เป็นเวลานานก่อนที่เธอจะพร้อมที่จะปฏิสนธิไข่ เมื่อเธอทำเธออาจต้องฟักไข่นานกว่า 400 วันก่อนฟัก กลยุทธ์การสืบพันธุ์ของพวกเขาดูเหมือนจะเป็นชนิดซ้ำซึ่งเป็นข้อยกเว้นในหมู่ Coleoidea semelparous [12]มีการตั้งสมมติฐานว่าวิถีชีวิตแบบวนซ้ำของปลาหมึกแวมไพร์นั้นมีวิวัฒนาการมาจากวิถีชีวิตที่ผ่อนคลายของปลาหมึก ด้วยความนิยมมักพบเห็นในสิ่งมีชีวิตที่มีอัตราการรอดชีวิตสูงเช่นปลาหมึกแวมไพร์จึงคาดว่าจะมีวงจรการสืบพันธุ์ที่มีต้นทุนต่ำจำนวนมาก

สนับสนุนโดย lucabetasia

เว็ป บา  คาร่าออนไลน์

 Hatchlings มีความยาวประมาณ 8 มม. และมีขนาดเล็กกว่าผู้ใหญ่ซึ่งมีความแตกต่างกันบ้าง แขนของพวกเขาขาดสายรัดดวงตาของพวกเขามีขนาดเล็กลงและเส้นใย velar ของพวกเขาไม่ได้เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ ตัวอ่อนจะโปร่งใสและอยู่รอดในไข่แดงภายในที่ไม่รู้จักก่อนที่พวกมันจะเริ่มป้อน [14]สัตว์ขนาดเล็กมักพบในน่านน้ำที่ลึกกว่ามากบางทีอาจกินหิมะบนทะเล (เศษซากอินทรีย์ที่ตกลงมา) ปลาหมึกแวมไพร์ที่โตเต็มที่นั้นถูกคิดว่าเป็นนักล่าฉวยโอกาสของเหยื่อที่มีขนาดใหญ่กว่าเช่นกระดูกปลาเนื้อปลาหมึกอื่นและสสารเมลามีนได้ถูกบันทึกไว้ในกระเพาะอาหารของแวมไพร์ที่โตเต็มที่อมูลพฤติกรรมที่เป็นที่รู้จักกันได้รับการรวบรวมจากการเผชิญหน้าชั่วคราวกับROVs ; สัตว์มักได้รับบาดเจ็บระหว่างการถูกจับและสามารถอยู่รอดได้ในตู้ปลาถึงสองเดือน [ อ้างอิงที่จำเป็น ]สภาพแวดล้อมเทียมทำให้การสังเกตที่เชื่อถือได้ของพฤติกรรมที่ไม่ป้องกันยาก ในเดือนพฤษภาคม 2014 พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำมอนเทอเรย์เบย์ (แคลิฟอร์เนียสหรัฐอเมริกา) กลายเป็นคนแรกที่เคยวางสายพันธุ์นี้ไว้

ด้วยการใช้เส้นใยยาวของพวกมันทำให้มีการดูดซับแวมไพร์แวมไพร์ลงไปตามกระแสน้ำในมหาสมุทรลึกและดำ หากเส้นใยสัมผัสกับเอนทิตีหรือหากการสั่นสะเทือนกระทบกับพวกมันสัตว์จะตรวจสอบการเคลื่อนไหวของกายกรรมอย่างรวดเร็ว พวกเขาสามารถว่ายน้ำที่ความเร็วเทียบเท่ากับความยาวของร่างกายสองตัวต่อวินาทีด้วยเวลาเร่งความเร็วห้าวินาที อย่างไรก็ตามกล้ามเนื้ออ่อนแอของพวกเขา จำกัด ความแข็งแกร่งอย่างมากซึ่งแตกต่างจากญาติของพวกเขาที่อาศัยอยู่ในภูมิอากาศที่เอื้ออำนวยมากขึ้นปลาหมึกทะเลลึกไม่สามารถจ่ายพลังงานในการบินยืดเยื้อ ด้วยอัตราการเผาผลาญที่ต่ำและความหนาแน่นของเหยื่อที่ระดับความลึกเช่นนี้แวมไพร์แวมไพร์ต้องใช้กลยุทธ์การหลีกเลี่ยงนักล่าเพื่อรักษาพลังงาน "ดอกไม้ไฟ" ที่เรืองแสงดังกล่าวรวมกับการบิดแขนเรืองแสงการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติและการหลบหลีกวิถีทำให้นักล่าระบุเป้าหมายได้ยาก